Η καθιέρωση της εορτής της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο στην Μονή Βουλκάνου-

Η καθιέρωση της εορτής της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο

στην Μονή Βουλκάνου-

Μικρό χρονικό.

   Μετά τον πόλεμο του 1940 και την απελευθέρωση από την γερμανική κατοχή οι εκκλησιαστικές πανηγύρεις του Δεκαπενταύγουστου απέκτησαν ιδιαίτερη λαμπρότητα ιδιαιτέρως στις ιερές Μονές.

   Η Μονή Βουλκάνου Μεσσηνίας αρχίζει να πανηγυρίζει από το έτος 1947 μεγαλοπρεπώς την Κοίμηση της Θεοτόκου αφού φυλάσσει και την εικόνα Της, την Παναγία την Βουλκανιώτισσα.

   Επί Αρχιερατείας Χρυσοστόμου Δασκαλάκη (1945-1961) δίδεται από τον ίδιο και τους περί αυτόν κληρικούς και πατέρες της Μονής μεγάλη αίγλη στις εορταστικές συνάξεις προς τιμήν της Θεοτόκου κατά την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου.

   Το 1947 κατά τον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος χοροστατεί και ομιλεί σε χιλιάδες προσκυνητές και την επομένη 15 Αυγούστου 1947 προΐσταται της Θείας Λειτουργίας, εν συνεχεία υποδέχεται την ιερά εικόνα της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης την κατερχομένη υπό του Ηγουμένου από την Παλαιά Μονή. Ακολούθως εναποθέτει την εικόνα στην καθιερωμένη θέση της όπου την προσκυνούν οι πιστοί. Κατά την διάρκεια των ημερών αυτών πέντε πνευματικοί της Μητροπόλεως Μεσσηνίας εξομολογούν συνεχώς τους πιστούς και χιλιάδες συμμετέχουν στο κοινό ποτήριο της Θείας Ευχαριστίας. Όπως αναφέρεται σε χρονικό της εποχής : « ουδέποτε μέχρι σήμερον παρουσιάσθη τοιαύτη κοσμοσυρροή ».

   Τα αυτά τελούνται και κατά το έτος 1948. Το έτος 1949 πραγματοποιείται αγρυπνία υπό του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου ενώ τελεί και ο ίδιος το μυστήριο της εξομολογήσεως. Κατά τα άλλα τα πάντα γίνονται όπως και τα δύο προηγούμενα έτη.

   Το 1950 τελούνται τα ίδια καθώς και την επομένη ημέρα το μνημόσυνο των κτητόρων αλλά στα χρονικά αναφέρεται και η παρουσία των αρχών του Νομού και του Βουλευτού Δ. Λαντζούνη.

   Το έτος 1951 είκοσι χιλιάδες προσκυνητές παρακολουθούν την υποδοχή της ιεράς εικόνος και εγκαινιάζονται νέα έργα στην Μονή, όπως το κωδωνοστάσιο, η νέα τράπεζα χωρητικότητας 100 ατόμων και νέος δρόμος προ της εισόδου της Μονής.

   Το έτος 1953 συρρέουν στην Μονή κατά την διάρκεια του Δεκαπενταύγουστου πλέον των είκοσι χιλιάδων πιστοί και οι ακολουθίες τελούνται πάλι από τον Μητροπολίτη με την δέουσα λαμπρότητα, μάλιστα τελούνται και χειροτονίες κληρικών.

   Το έτος 1954 χιλιάδες πιστοί προσκυνητές, παρά το δυσχερές της ανόδου προς την Μονή, προσέρχονται προκειμένου να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν με τον Χριστό και με τους συνανθρώπους τους. Με υπομονή και ευπρέπεια περιμένουν την σειρά για να προσκυνήσουν και να ανάψουν την λαμπάδα τους, την οποία φέρνουν μαζί τους ως τάμα στην Παναγία την Βουλκανιώτισσα. Άλλοι και αρκετοί μάλιστα έρχονται με τα γόνατα. Μετά την προσκύνηση οι πιστοί αναζητούν πνευματικό. Τρεις από τους καλύτερους πνευματικούς της Μητροπόλεως Μεσσηνίας επιστρατεύονται για τον σκοπό αυτό. Οι προσκυνητές περιμένουν κάτω από τα τεράστια δένδρα τον Εσπερινό. Το έτος αυτό εδοκίμασαν και ιδιαίτερη χαρά διότι άφθονο νερό υπήρχε έξω και μέσα από το Μοναστήρι μετά από τα έργα που έγιναν. 

   Στις 5 το απόγευμα αρχίζει ο εσπερινός και κατά τις 9 το βράδυ το ξυλοσήμαντρο αρχίζει να χτυπά από τον Εκκλησιάρχη και οι καμπάνες αναγγέλλουν την έναρξη της αγρυπνίας με τον Μεγάλο Εσπερινό. Με προεστώτα τον Μητροπολίτη συμμετέχουν πολλοί κληρικοί ντόπιοι και φιλοξενούμενοι. Καλλίφωνοι ιεροψάλτες μαθητές και απόφοιτοι του Ανωτέρου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου Καλαμάτας ψάλλουν.

  Μετά ακολουθεί η καθιερωμένη ομιλία του Σεβασμιωτάτου και αρχίζει το Μεσονυκτικό, ο Παρακλητικός Κανόνας, ο Όρθρος της εορτής και η Θεία Λειτουργία, την οποία τελεί ο Μητροπολίτης. Περί την 9^ην πρωινή η Ιερά Εικόνα της Παναγίας  φέρεται από τον Ηγούμενο και τους Πατέρες ακολουθουμένη από χιλιάδες πιστούς από την Παλαιά Μονή προς την νέα όπου από αιώνες εγκαταβιώνουν πλέον οι μοναχοί. Με πυροβολισμούς προαναγγέλλεται η κάθοδο Ο Σεβασμιώτατος φέρων Αρχιερατικό Μανδύα επιτραχήλιο, ωμοφόριο και ποιμαντορική ράβδο συνοδευόμενος από κληρικούς εξέρχεται προς προϋπάντηση Αρχίζει Παρακλητικός κανών και γονυπετών ο Επίσκοπος παραλαμβάνει από τα χέρια του Ηγουμένου την Ιερά εικόνα και ευλογεί τον λαό. Οι χριστιανοί σταυροκοπιούνται, γονυπετούν, δακρύζουν και κλαίουν. Εν συνεχεία προηγουμένου του Ιερού κλήρου κάτωθεν της «Ουρανίας», ο Σεβασμιώτατος εισέρχεται στην Μονή και τοποθετεί την εικόνα στο θρόνο της,  μαρμαρόγλυπτο έργο τέχνης έργο, το οποίο το έτος 1954 αγοράστηκε με μέριμνα του Μητροπολίτου.

    Το απόγευμα τελείται το μνημόσυνο των κτητόρων της Μονής και την άλλη ημέρα Θεία Λειτουργία και πάλι το μνημόσυνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι επικρατεί στην πανήγυρη αυτή βαθειά πνευματικότητα και οι προσκυνητές φεύγουν αναγεννημένοι πνευματικά. Όπως περιγράφεται στα χρονικά της εποχής(περιοδικό Διδαχή) δεν υπάρχει εμπορική πανήγυρις στην ιερά αυτή Μονή.

   Ο εορταστικός τρόπος που καθιέρωσε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχίζεται πάντοτε διότι πάντοτε υπάρχουν πιστοί, οι οποίοι ευλαβούνται την Μητέρα του Θεού την Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία.

 Ιωάννης Π. Μπουγάς

Θεολόγος