Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

Το σήμα του διχασμού

Υπέρ πίστεως και πατρίδος ήταν ο απελευθερωτικός Αγώνας των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων το 1821 και μετά.
   Στο προσφάτως ανακοινωθέν σήμα, της επιτροπής για τον εορτασμό των 200 ετών από την Επανάσταση, απουσιάζει και η πίστη και η πατρίδα. Θα μπορούσε να είναι ένα σήμα για την διαφήμιση ενός προϊόντος ή οτιδήποτε άλλο που να δεικνύει την σημερινή καταναλωτική καπιταλιστική πραγματικότητα. Επίσης είναι πασιφανές απουσιάζει η λέξη Ελληνική και το 1821.
   Αυτό που έχει σημασία όμως είναι, ότι το σήμα αυτό μέχρι τώρα, δίχασε τον ελληνικό λαό
   Ένα σήμα που δεν είναι ικανό να καταδείξει στους νεωτέρους, έστω και επιφανειακά την σημασία της θυσίας των ηρώων του 1821 για την Ελλάδα και τον κόσμο σήμερα. Οι παλαιότεροι έχουν άλλα ακούσματα και άλλες παραστάσεις και γνωρίζουν πολύ καλύτερα από την κάθε επιτροπή οργανώσεως εορτασμού των 200 ετών για την Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821, ότι για την Εθνεγερσία αυτή δεν υπάρχουν λόγοι και σήματα ανταξιά της.
   Το σήμα αυτό σηματοδοτεί ότι ανάμεσά μας υπάρχουν αγνώμονες αμείλικτοι εχθροί του λαού και της πατρίδος, διότι έχουν ως κριτήριο την ιδιοτέλεια και το συμφέρον, τα οποία επενδύουν πολλές φορές με ιδεολογικό μανδύα και περισσή ιστορική επιστημοσύνη. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να αποσυρθεί αλλά να παραμείνει θυμίζοντας στους απογόνους τούς υπευθύνους και τα αίτια του διχασμού.
   Ποιος μπορεί να περιγράψει επαρκώς τους ημίθεους αυτούς ήρωες, οι οποίοι μεθυσμένοι από το κρασί της ελευθερίας ανέστησαν από τον θάνατο το Γένος, γνωρίζοντας ότι κάθε στιγμή η ζωή τους απειλείτο από τον θυσιαστικό θάνατο; Ποιος καλλιτέχνης μπορεί, με κάθε μορφή τέχνης, να εκφράσει τις μορφές των μεγάλων αυτών ηρώων, των Αγωνιστών υπέρ πίστεως και πατρίδος;
   Η Ελληνική Επανάσταση δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορική πράξη των ανθρώπων στο διάβα της παρουσίας τους στην γή. Είναι θαύμα υπερκόσμιο και δεν έχει αντίστοιχο παράδειγμα. Η Ελληνική Επανάσταση θα φωτίζει τον δρόμο των αγωνιζομένων για ελευθερία πάντοτε.
   Οι ελάχιστοι τον αριθμό με ηρωική αυταπάρνηση εγκατέλειψαν τις απολαύσεις της ζωής και απετόλμησαν το παράλογο, να τεθούν αντιμέτωποι με τους κυρίαρχους δυνάστες τους. Οι πρόγονοι των σημερινών Ελλήνων με την γιγαντόμαχο γενναιότητά τους θεμελίωσαν την ελευθερία που σήμερα χαιρόμαστε.
   Δεν τους άξιζε ένα τέτοιο σήμα η μάλλον δεν τους αξίζει κανένα σήμα.
   Ας το κρατήσουν οι σημερινοί κυρίαρχοι πλουτοκράτες και τα έρποντα ανθρωπίδια τους για την δική τους θλιβερή ζωή. Τα σήματα οι κοι αυτοί και κες αυτές έχουν τόπο να τα βάλουν.
   Οι ήρωες πρόγονοι Συνέλληνες είναι άξιοι της ευγνωμοσύνης  των Ελληνων και όλων των λαών της γής γιατί αποτελούν το πρότυπο για την θυσιαστική διεκδίκηση της ελευθερίας, αποδεικνύοντας ότι ο αγώνας για την ελευθερία δεν είναι δικαίωμα, αλλά θυσιαστική προσφορά στον άλλον, είναι υποχρέωση αγαπητικής προσφοράς προς τον συνάνθρωπο που υποφέρει κάτω από την εξουσία των δυνατών της γής.
   Ο απλός Έλληνας το μόνο που αξίζει να αναφέρει σε αυτούς τους Ήρωες του 1821 είναι ένα απλό προσευχητικό ευχαριστώ.
https://arxon.gr/2020/02/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/?fbclid=IwAR3SpLtkFAoWrb9U29xW-M4CJJCBG9c2-X2fnPfLWeFp6sDIrTi-Rj2yB2A

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

Η πανήγυρις της Παναγίας Υπαπαντής Καλαμάτας το 1939


   



Ο πανηγυρικός εορτασμός της Παναγίας Υπαπαντής στις 2 Φεβρουαρίου και η λιτανεία της Ιεράς Εικόνος στην Καλαμάτα καθιερώθηκε το έτος 1889 επί Μητροπολίτου Μεσσηνίας Παναρέτου Κωνσταντινίδου (1882-1897), του και Υφηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
   Το έτος 1939, μεσούσης της δικτατορίας Μεταξά, συνεχίζεται η πανήγυρις με τις Ιερές Ακολουθίες και την μεγαλειώδη Λιτανεία.
   Συμμετέχουν ο Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας Άνθιμος Τσάτσος (1881-1950), ο εξ Ιωαννίνων και ανιψιός του Οικουμενικού Πατριάρχου Ανθίμου Τσάτσου (1895-1897), ο Επίσκοπος Ταλαντίου Παντελεήμων Παπαγεωργίου (1902-1979), ο μετέπειτα Εδέσσης και μετά ταύτα Θεσσαλονίκης, ο εκδιωχθείς από την χούντα των συνταγματαρχών το 1968 αδίκως και αντικανονικώς και ο σεβάσμιος Μητροπολίτης Μεσσηνίας Πολύκαρπος Συνοδινός (1864-1947), ό και λόγιος και φιλάνθρωπος.
   Η Εφημερίδα Ακρόπολις, η αρχαιοτέρα των Ελληνικών Εφημερίδων, δημοσιεύει στις 3 Φεβρουαρίου 1939 εκτενή ανταπόκριση για την εορτή της Υπαπαντής στην Καλαμάτα. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι η εορτή ξεπέρασε κάθε λαμπρότητα των προηγουμένων ετών, διότι υπήρξε «συρροή πλήθους». Πιστοί προερχόμενοι από την Μεσσηνία από την Αρκαδία, την Λακωνία και την Ηλεία κατέφθαναν μαζικά με αποτέλεσμα η εορτή να προσλαμβάνει πανπελοποννησιακό χαρακτήρα.
   «Είναι ιδιαιτέρως συγκινητικόν το θέαμα των χιλιάδων πιστών πάσης ηλικίας και φύλου, τους οποίους ακαταπαύστως μεταφέρουν εις τας Καλάμας από των παραμονών της πανηγύρεως τα μεταφορικά μέσα και οι οποίοι καταλαμβάνονται από ρίγη συγκινήσεως εις το αντίκρυσμα του μεγαλοπρεπούς Ναού της Πολιούχου».
   Ατελείωτες ουρές προσκυνητών. Πολλοί ανεβαίνουν από τον σιδηροδρομικό σταθμό προς τον Ναό μπουσουλώντας και άλλοι ανυπόδητοι έχοντας κάνει τάμα στην χάρη της Παναγίας της Υπαπαντής έφερναν λαμπάδες ίσα με το μπόι τους ή κέρινα ομοιώματα, λάδι και ποικίλα άλλα αφιερώματα προσευχόμενοι για ίαση των ασθενειών τους και θεραπεία ψυχής και σώματος.

   Την παραμονή έχει φωταγωγηθεί ο Ναός, όλη η πόλη της Καλαμάτας και τελείται ο Εσπερινός.
   Την επομένη κύρια ημέρα της εορτής τελείται ο Όρθρος και η πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία.
   «Από βαθείας πρωίας της σήμερον ομάς σαλπιγκτών του 9ου συντάγματος πεζικού περιτρέχουσα την πόλιν εσήμανε εωθινόν ενώ από το Κάστρον των Βιλλαρδουΐρνων ερίπτοντο ακαταπαύστως βολαί τηλεβόλου. Ήδη από των πρώτων πρωϊνών ωρών ο ναός είχε πληρωθη ασφυκτικώς κόσμου, τους πέριξ δε αυτού χώρους είχαν κατακλύσει πολυάριθμα πλήθη, τα οποία επυκνούντο διαρκώς δια νέων προσκυνητών, οι οποίοι κατάφθαναν από παντού».
   Προ του ναού είχαν παραταχθεί έφιπποι της Χωροφυλακής και του Στρατού, φιλαρμονικές του Δήμου και του Στρατού, στρατιώτες χωροφύλακες μαθητές και μαθήτριες, «λευχημονούσες» κορασίδες με κάνιστρα που έρριπταν λουλούδια στην Εικόνα, πρόσκοποι, οι φάλαγγες της νεολαίας του δικτατορικού καθεστώτος, τα εργατικά και επαγγελματικά σωματεία με τα λάβαρά τους. Προ της εξόδου της Ιεράς Εικόνος προσήλθαν στο Ναό ο Νομάρχης Μεσσηνίας Παπαδήμας, ο Δήμαρχος Καλαμάτας Πάστρας, ο Συνταγματάρχης Κετσέας και άλλοι επίσημοι. Την Θεια Λειτουργία ετέλεσαν οι ως άνω Μητροπολίτες μαζί με πολλούς Ιερείς και Διακόνους και τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Πολύκαρπος.
   Στις 11 εξήλθε η Ιερά Εικών προς λιτάνευση στις οδούς της πόλεως. Η αργυρόχρυσος ιερά Εικών εφέρετο επί του μεγαλοπρεπούς θρόνου της καταλλήλως διακοσμημένου βασταζομένου από ιερείς με λευκά άμφια. «Με την εμφάνισιν της θαυματουργού Εικόνος της Θεομήτορος τα πλήθη σταυροκοπούντο διαρκώς ενώ πλείστοι έπεφτον γονυκλινείς και ανέπεμπον δεήσεις προς την Θεομήτορα». Προηγούνταν οι χοροί των Ιεροψαλτών με προεξάρχοντα τον πρωτοψάλτη κ. Πατσίσδη, ενδεδυμένων αυτή την φορά το ράσο. Μετά την Εικόνα ακολουθούσουν οι τρεις Μητροπολίτες και εκατοντάδα ιερέων, οι επίσημοι και τα άπειρα πλήθη.
   Μετά την λήξη της Λιτανείας το προσκύνημα του πιστού λαού της Εκκλησίας συνεχίστηκε μέχρι τις βραδυνές ώρες.
   Το κείμενο στην εφημερίδα Ακρόπολη υπογράφει ο Γ. Αποστολόπουλος και η εφημερίδα δημοσιεύει τρεις φωτογραφίες από την λιτανεία, τις οποίες απέστειλε ο καλλιτέχνης φωτογράφος κος Ιωάννης Μοντάλδος.
https://arxon.gr/2020/02/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ae%ce%b3%cf%85%cf%81%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%ba%ce%b1/