Μητέρα Γαβριηλία: η απόλυτη ελευθερία

Μητέρα Γαβριηλία: η Αγία των λεπρών, των τυφλών και των απολωλότων ή αλλιώς η απόλυτη ελευθερία

   Λίγοι γνωρίζουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει αναδείξει σπουδαίες προσωπικότητες παρόμοιες με την οσιοποιηθείσα μητέρα-Τερέζα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Χωρίς να υποτιμά κανείς το έργο της γνωστής σε όλους μητέρας Τερέζας οφείλουμε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να προβάλλουμε με διάκριση χωρίς υπερφίαλες κομπορημοσύνες το έργο των Ορθοδόξων ανθρώπων της αγάπης και να περιμένουμε τη Χάρη του Θεού να αναδείξει αυτούς Αγίους.

   Η Γερόντισσα Γαβριηλία (2-10-1897 – 28-3-1992) κατά κόσμον Αυρηλία Παπαγιάννη υπήρξε γόνος εύπορης οικογένειας από την Κωνσταντινούπολη. Έλαβε σπουδαία μόρφωση στην Ελλάδα και εξωτερικό. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη Φυσικοθεραπεία.

   Το 1954 εγκαταλείπει το Φυσικοθεραπευτήριό της στην Αθήνα, έρχεται στην Ινδία και αφιερώνει τη ζωή της στους λεπρούς, στα τυφλά παιδιά και εκπαιδεύει το Νοσηλευτικό προσωπικό των Νοσοκομείων στις Ινδίες. Βοηθά τους τυφλούς. «Ήρθα στην Ινδία χωρίς κανέναν συγκεκριμένο λόγο... όπως ξέρεις, ο Κόσμος όλος είναι η Πατρίδα μου. Όλα ανεξαιρέτως τα πλάσματα του Θεού με ενδιαφέρουν – όχι μόνον οι Λεπροί» γράφει από το Δελχί. Υπηρετεί τους πάντες αδιάκριτα χωρίς τις «στατικές» ανθρώπινες διακρίσεις. Όλοι αναγνωρίζουν την αγάπη της. Την σέβονται οι απλοί πονεμένοι άνθρωποι αλλά και οι άρχοντες. Συνεχίζει με δυσκολίες να βοηθά τους πάντες.

   «Ούτε πού πας, ούτε τι κάνεις, ούτε πώς ζεις, ούτε αν βοηθείς τους άλλους... Ένα έχει σημασία. Το Ποιόν και το Ποσόν της Αγάπης που δίνεις παντού. Παντού. Χωρίς διακρίσεις».

   Συνεχίζει την προσφορά της στην Αφρική. Έχει γίνει ορθόδοξη μοναχή και εργάζεται ιεραποστολικά. Διδάσκει αναλφάβητους, στις νοσοκόμες των Λεπροκομείων τον τρόπο θεραπείας των ελκών. «Η Αφρική, όπως και όλες οι Χώρες που κουρσεύτηκαν, έχουν τον Μεγαλύτερο Πλούτο – τον Ξυπόλυτο και Πεινασμένο Χριστό που άφησαν πίσω τους οι Κουρσάροι φεύγοντας γιατί δεν μπόρεσαν να Τον διακρίνουν τα θολωμένα τους μάτια, ούτε να Τον αγαπήσουν οι αλλοτριωμένες κουρσάρικες καρδιές τους».

   Η μητέρα Γαβριηλία με την προσευχή καταργεί την αλλοτρίωση του σύγχρονου κόσμου και συναντά τον πονεμένο άνθρωπο της Αφρικής.

   Αργότερα έρχεται στην Αθήνα και διαμένει σε διαμέρισμα που ανήκε στον Γέροντα Αγαθάγγελο Μιχαηλίδη και το μετατρέπει σε όαση πνευματικότητας.

   Ο γράφων είχε τη χαρά να γνωρίσει τη Γερόντισσα στο διαμέρισμα αυτό, που η ψυχική ευωδία της άγγιξε τις ψυχές πολλών νέων. (Νεανική έπαρση δεν τον αξίωσε να γευτεί την γαλήνη, την ειρηνευτική ευωδία που διάχυτα υπήρχαν σ’ αυτό το σπίτι). Γίνεται η Γερόντισσα Γαβριηλία ιεραπόστολος στο κέντρο της Αθήνας. Φιλοξενεί, βοηθά, παρηγορεί τους πάντες. «Στο σπίτι των Αγγέλων (ενν. το διαμέρισμα της οδού Μηδείας 7) βρήκαν ανάπαυση μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, από Αμερική και Ευρώπη. Ξένοι και Έλληνες απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας κι από κάθε γειτονιά ή προάστειο της Αθήνας. Ιεράρχες και Ιερείς. Μοναχοί και Μοναχές. Λαϊκοί και Κοσμικοί. Όλων των ηλικιών από μηνών μέχρι ενενήντα χρονών... Έβλεπες από Ορθοδόξους μέχρι αθέους. Από καλλιτέχνες μέχρι επιστήμονες. Από ραβδοσκόπους μέχρι δασκάλους του Καράτε. Από Σάϊ-Μπαμπικούς μέχρι Γιόγκιδες. Από μέτρια ώς πολύ πλανεμένους. Από Μασώνους που άφηναν τις στοές τους, μέχρι Αστρολόγους, που επιστρέφαν από το «ταξείδι» τους...».

   Η μητέρα Γαβριηλία ησυχαστικά εκοιμήθη στη Λέρο, οπου ίδρυσε Ησυχαστήριο. Η αγία των λεπρών και των πονεμένων έλεγε: «Βρες μια τρύπα στον τοίχο της φυλακής σου και δραπέτευσε! Για σένα όλος ο κόσμος θα είναι Ελευθερία και τότε θ’ ανακαλύψεις ότι μόνο η Αγάπη μετρά. Κι όπου υπάρχει Αγάπη, ακόμα και το να κόβεις δάκτυλα ποδιών και χεριών Λεπρών, φαγωμένα από την γάγγραινα και τα ποντίκια γίνεται στιγμή Ευλογίας κι ο Ήλιος ανατέλλει στην καρδιά σου κι από μέσα σου ξεπηδά το: Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον».

Τα αποσπάσματα του κειμένου και η φωτογραφία είναι από το βιβλίο: «Η ασκητική της Αγάπης» που έχει γράψει η πνευματική κόρη της μητέρας Γαβριηλίας η μοναχή Γαβριηλία και που έως τον Απρίλιο του 2003 είχε σημειώσει 17 εκδόσεις.

Ιωάννου Π. Μπουγά