Αγιοκατατάξεις Μητροπολιτών της εν Ελλάδι Εκκλησίας. Ερωτήματα.

 

   Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο η είδηση περί αγιοκατατάξεως Μητροπολίτου της εν Ελλάδι Εκκλησίας, ο οποίος είχε εκλεγεί από διορισμένη Σύνοδο την περίοδο της χούντας και εποίμανε συγκεκριμένη Μητρόπολη στην Ελλάδα δημιουργώντας και μεγάλα προβλήματα στους διαδόχους του μετά το 1974. Διεδέχθη έναν από τους δέκα προγραφέντες Μητροπολίτες από την χούντα και από μερίδα εκκλησιαστικών συνεργατών της, «επειδή απώλεσεν την έξωθεν καλή μαρτυρία», τον Ιάκωβο Σχίζα, εξαναγκασθέντα σε παραίτηση το 1968. Στο εκκλησιαστικό σώμα είναι ζωντανές οι μνήμες των τρόπων και των μεθόδων που οι χουντικοί πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες, καταρράκωναν την προσωπικότητα των Μητροπολιτών και τους εξωθούσαν σε παραίτηση εκβιάζοντάς τους χρησιμοποιώντας πάντοτε μαρτυρίες για δήθεν σκάνδαλα ηθικής φύσεως με πληρωμένους μάρτυρες.

   Πριν από λίγα έτη αγιοκατατάχθηκε έτερος Μητροπολίτης στην Ελλάδα, που και αυτός ανήκε στους εκλεκτούς του Αρχιεπισκόπου της περιόδου της χούντας, Ιερωνύμου, ο οποίος διεδέχθη από τον Ιούνιο του 1967 τον  υπερήλικα Μητροπολίτη Διονύσιο Παπανικολόπουλο.

   Τα ανωτέρω ελάχιστα προέρχονται από την σύγχρονη εκκλησιαστική εμπειρία και για τα μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος προκύπτουν πολλά ερωτήματα μεταξύ των οποίων και τα παρακάτω:

   Όταν είχε διασαλευθεί, για μιάν ακόμη φορά από το 1833 και εντεύθεν, η κανονική τάξη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, και εσύροντο κληρικοί και κυρίως Ιεράρχες στα κοσμικά δικαστήρια με τη συναίνεση των «εκλεκτών» μελών της Συνόδου, στους οποίους ανήκαν και αυτός που αγιοκατάχθηκε και αυτός που προπαγανδίζεται η αγιοκακατάταξή του, τότε τι εχέγγυα αγιοσύνης έχει κάποιος που συμμετέχει σε διάσπαση ενότητας της Εκκλησίας;

   Υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στους δύο αυτούς Μητροπολίτες; Μήπως προέρχονται από τα σπλάχνα των κατ΄ όνομα χριστιανικών οργανώσεων, που δρουν εντός, εκτός και παρά την Εκκλησία μέχρι σήμερα, και που οι οπαδοί τους, με πρωτεργάτες κάποιους κληρικούς, ίσως επιθυμούν να καθυποτάξουν την Εκκλησία στις ηθικιστικές νοοτροπίες τους ή και φασίζουσες πολιτικές τους ιδεολογίες με τη δημιουργία και των ανωτέρω Μητροπολιτών ως προτύπων-αγίων τους, αφού η σημερινή εποχή ευνοεί την δημιουργία ακραίων μορφωμάτων ολοκληρωτισμού και ινδαλμάτων εντός της Εκκλησίας; Μήπως οραματίζονται κάποιοι νέες προγραφές στην Εκκλησία;

   Για τον συγκεκριμένο νεοκαταταγέντα Μητροπολίτη, ακουστήκαν, γράφτηκαν ειπωθήκαν πολλά από τους διακινούντες την αγιότητα του βίου του, αλλά και για τον υπό αγιοκατάταξη Μητροπολίτη τα ίδια άρχισαν να διακινούνται σε ιστοσελίδες «ορθοδόξου πνευματικότητας». Ήταν, κατά τους πιστούς τους, άνδρες εγνωσμένης αρετής και ειρήνης και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία ήταν ο άνθρωποι του Θεού, που κατέθεσαν την μαρτυρία της Πίστεως.

   Οι άλλοι Μητροπολίτες της εν Ελλάδι Εκκλησίας, από το 1883 μέχρι σήμερα, δεν ήταν πιστοί άνδρες εγνωσμένης αρετής και ειρήνης και στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν ήταν οι άνθρωποι του Θεού, που καταθέσαν την μαρτυρία της Πίστεως; Όλοι οι διατελέσαντες Μητροπολίτες δεν πληρούν τα κριτήρια του προτεινόμενου για αγιοκατάταξη Μητροπολίτου της ιερωνυμικής Συνόδου;

   Οι άλλοι Μητροπολίτες δεν είχαν τετριμμένα ράσα και στην διαθήκη τους δεν φάνηκε η υλική φτώχεια τους; Δεν άφησαν τον εαυτό τους στην πρόνοια του Θεού; Δεν ευγνωμονούσαν τον Θεό κατά τη διάρκεια της ασθενείας τους; Δεν έλεγαν ότι περιμένοντας τον θάνατο είναι σε κρίση και ότι δεν πρέπει να κατακρίνουν κανέναν; Δεν ήταν για αυτούς η Θεία Λειτουργία το «γλέντι» τους; Δεν κηρύττουν ότι είναι καλύτερα να έρθει ο θάνατος, παρά ο πνευματικός θάνατος; Δεν διδάσκουν ότι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος του Θεού; Δεν αγαπούν την αγιότητα; Δεν είχαν πάνω από όλα τον πνευματικό νόμο; Δεν αντιμετώπισαν με μεγαλείο ψυχής το μαρτύριο της επισκοπικής διακονίας; Μήπως για τους άλλους δεν υπήρξαν οι προπαγανδιστές της αγιότητός τους; Πλην των προσωπικών βιογραφικών στοιχείων των αναγραφέντων σε διάφορα δημοσιεύματα και βιβλία, του ήδη αγιοκαταταγμένου Μητροπολίτου της Ελλαδικής Εκκλησίας, αν αλλάξει το όνομα του στα βιβλία και στα δημοσιεύματα και γραφεί το όνομα οποιουδήποτε άλλου Μητροπολίτη, τότε το έργο είναι ίδιο και θα μπορούσε να είναι Άγιος άλλος Μητροπολίτης. Τι διαφορετικό έκανε από αυτά που έκαναν οι άλλοι Μητροπολίτες;

    Επί παραδείγματι (θα μπορούσε να αναφερθούν όλοι οι εν Ελλάδι Μητροπολίτες από το 1833 μέχρι σήμερα), δεν κατέθεσαν μαρτυρία πίστεως ο Κορινθίας Κύριλλος, ο οποίος ως Πρόεδρος της Συνόδου το 1835 αγωνίστηκε για την μη επικράτηση των προτεσταντικών και άλλων δοξασιών στην ορθόδοξη Ελλάδα; Ο Μεσσήνης Ιωσήφ ο από Ανδρούσης ο Εθνοϊερομάρτυρας; Ο πρώτος Μητροπολίτης Αθηνών Νεόφυτος Μεταξάς, που ανασυγκρότησε την Εκκλησία μετά την Επανάσταση; Ο Κερκύρας Αντώνιος Χορτιάτης ικανός και κατάλληλος για Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος ταπεινά δεν δέχτηκε την εκλογή του; Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Προκόπιος Γεωργιάδης Ιεράρχης λόγιος ταπεινόφρων και ενάρετος; Ο Λαρίσης Αρσένιος Αφεντούλης για την σταθερότητά του στους εκκλησιαστικούς κανόνες και την περίθαλψη των προσφύγων; Ο Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ευστάθιος Ευσταθόπουλος για τη φιλανθρωπική του δράση; Ο μαρτυρικός Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Βαβανάτσος, ο οποίος υπέστη υπομονετικά την επιθετικότητα των «καλών χριστιανών» και έδειξε εκκλησιαστικό ήθος; Ο Αγιάς και Συκουρίου Παύλος Καρβέλης ευλαβής και ζηλωτής κήρυκας του Ευαγγελίου και υπήκοος στις συνοδικές αποφάσεις; Ο Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Παπαγεωργίου, που εξεδιώχθη βιαίως από το αυταρχικό καθεστώς της επταετίας ως γνήσιος χριστιανός μάρτυρας; Ο αγνός καλοκάγαθος και αφιλοχρήματος Γυθείου και Οιτύλου Σωτήριος Κίτσος; Ο Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος Κόμπος ο εν τω κόσμω ασκητής; Ο Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς για την αναγνωρισμένη στο πανελλήνιο αγία βιοτή του; Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος;

   Ερωτηματικό παραμένει σήμερα αν με τις αγιοκατάταξεις αυτών των προσώπων συντηρείται η νοοτροπία του καλού και ηθικού Επισκόπου, που κρίνεται από τους κατ’ εργολαβίαν φρουρούς της ηθικής, οι οποίοι έχουν άραγε σχέση με φασιστικές και ολοκληρωτικές πολιτικές παρατάξεις εντός και εκτός Εκκλησίας με κίνητρα ποδηγετήσεως της διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος;