Στο πρόβλημα που προέκυψε στην παγκόσμια εκκλησιαστική κοινότητα με την διασπορά
του κορονοϊού οι κατά τόπους Εκκλησίες στην πλειονότητα τους συμμορφώθηκαν με
τις υποδείξεις του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και ανέστειλαν τις ακολουθίες ή
έκλεισαν τους ναούς, δεν είπαν ποτέ όμως ότι θα σταματήσει το μυστήριο της Θειας
Ευχαριστίας, το οποίο κατά την δισχιλιετή και πλέον παράδοση της Εκκλησίας μπορεί
να τελείται σε οποιοδήποτε χρόνο, τόπο και με όχι πανομοιότυπο τρόπο. Δεν αλλάζει
τίποτε στην ορθόδοξη πίστη αν σταμάτησαν οι ακολουθίες, είτε με αποφάσεις των Εκκλησιών,
είτε με αποφάσεις των κρατών.
Στον Ελλαδικό χώρο η πολιτεία και η Εκκλησία αποφάσισαν με τον ίδιο σχεδόν
τροπο την αναστολή τελέσεως των ακολουθιών. Η μεν Εκκλησία είπε ότι θα τελείται
η θεία Λειτουργία μόνο μια ώρα 7-8 το πρωί της Κυριακής, η δε πολιτεία είπε
καθόλου, μικρή διαφορά διότι ελάχιστοι έως κανένας πιστός δεν ευρίσκεται στους ναούς
εκείνη την ώρα. Όπως και νάχει όμως προέχει η υγεία των πιστών της Εκκλησίας και
των πιστών όλων των δογμάτων και θρησκειών παγκοσμίως, αλλά και όλων των ανθρώπων.
Η πανδημία όμως αυτή φανέρωσε, για
μιαν ακόμη φορά, την ψεύτικη ευσέβεια, την δήθεν «χριστιανοσύνη», και την υποκρισία
όσων μέχρι τώρα «εργαλειοποιούν» την Εκκλησία, αναλόγως με το συμφέρον τους. Γεγονός
που συνέβη σε όλη την Ελλάδα από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη.
Τούτο εμφαίνεται από τις δημόσιες απόψεις κάποιων «νεοφιλελεύθερων» παραγόντων,
παραγοντίσκων, πολιτικών, πολιτικάντηδων δημοτικών κ.α. συμβούλων, συμβουλίσκων,
πολιτευόμενων, δημοσιογράφων, δημοσιογραφούντων κ.α. που πρόσκεινται στον χώρο
της εν Ελλάδι λεγομένης δεξιάς παρατάξεως. Οι κοι αυτοί προφανώς και έχουν
δικαίωμα να επιθυμούν την δημόσια υγεία και να υπακούν στις εντολές του κράτους,
το πρόβλημα όμως σε σχέση με την εκκλησιαστική κοινότητα δεν είναι ότι εξέφεραν
μια όποια αποψη, αλλά στην υποκριτική στάση τους έναντι των πιστών, οι οποίοι πολλές
φορες τους εψήφισαν, τους φέρθηκαν με ευγένεια, τους ανέχονταν που τους
έσπρωχναν για να έρθουν μπροστά στον ναό προκειμένου να επιδειχτούν την ώρα της
θείας λειτουργίας και να προβάλλονται στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο, τους
παραχώρησαν την θέση τους στον ναό και γενικότερα τους σεβάστηκαν. Το πρόβλημα είναι
ότι εξέφεραν την άποψη τους με ειρωνεία και απρέπεια και απόδειξη τούτου οι αναρτήσεις
τους και τα κείμενά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στον τύπο. Προφανώς
και δεν είναι όλοι οι πολιτευομένοι με την δεξιά παράταξη απρεπείς και
ανέντιμοι σε σχέση με την Εκκλησία.
Αντιθέτως οι προσκείμενοι στις όποιες αριστερές λεγόμενες παρατάξεις που
και αυτοί με την σειρά τους «εργαλειοποιούν» την Εκκλησία αναλόγως με την
ιδεολογία τους, στην προκειμένη όμως περίπτωση ήταν πιο έντιμοι.
Εξέφρασαν την άποψη τους, για την θέση της Εκκλησίας στο πρόβλημα της
πανδημίας, άλλοτε με ακραίες φωνές, άλλοτε με ηρεμία, αλλά στάθηκαν απέναντι
στην Εκκλησία με εντιμότητα συμφωνως με την ιδεολογία τους και βεβαίως όχι
όλοι. Είναι γνωστή η, πολλές φορες, αντιθετική τους στάση προς την Εκκλησία που
αν δεν υπακούει σε μικροσυμφέροντα και κομματικές επιδιώξεις είναι πολλές φορες
ευκαιρία για προβληματισμό. Όπως και νάχει όμως οι πλείστοι εκ των αριστερών πολιτευόμενων
δεν ζητιάνεψαν στους ναούς ψήφους, ούτε έτρεχαν πίσω από κάθε Μητροπολίτη για
να φανούν δίπλα του σε φωτογραφίες, προκειμένου να πείσουν τους πιστούς της
Εκκλησίας ψηφοφόρους, ότι είναι ευσεβείς προ άγραν ψήφων.
Σε αντίθεση
οι κάποιοι κοι της λεγομένης δεξιάς παρατάξεως υπήρξαν ανέντιμοι και εξύβριζαν
δημοσίως την Εκκλησία και τους Ιεράρχες.
Αυτοί οι καλοί «δεξιοί χριστιανοί», τους οποίους πολλοί ιερείς επαινούσαν
για την παρουσία τους στον ναό και καλούσαν τους πιστούς να ψηφίσουν «όσους
αγαπανε την Εκκλησία», εννοώντας αυτούς και όχι τους άλλους δηλαδή τους μη «αγαπώντας
την Εκκλησία» αριστερούς, γυρίζοντας σε εποχές πριν το 1974. Αυτοί λοιπόν οι
«καλοί δεξιοί» συνεπικουρούμενοι από λακέδες τους έχασαν το μέτρο στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως
και με διάφορα άρθρα αποκαλούσαν την Εκκλησία μεσαίωνα, ζητούσαν να επέμβει ο εισαγγελέας,
μιλούσαν περί εκκλησιών ως μαγαζιά, για τουρκικά φέσια και λοιπά ευτράπελα
γεμάτα μίσος προς τον ευεργέτη τους την Εκκλησία προκειμένου να φανούν προοδευτικοί
προς τους ψηφοφόρους τους και οπαδούς τους ως κοπτόμενοι για την δημόσια υγεία ή
ενδεχομένως ως πάσχοντες από την αντιεκκλησιαστική νεύρωση.
Προφανώς και δεν ισχύουν αυτά για όλους τους λεγομένους δεξιούς συνανθρώπους
μας, διότι υπήρξαν πάρα πολλοί, οι οποίοι με έντιμο τρόπο και με ήρεμες φωνές
εξέφρασαν άποψη για το τι πρέπει να πράξει η Εκκλησία τις δύσκολες αυτές ώρες.
Αυτοί οι κατ’ όνομα πιστοί «αυλοκόλακες» των
εκκλησιαστικών χώρων πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί παράγοντες και παραγοντίσκοι, θεωρούν
την Ορθόδοξη Ευχαριστιακή Συνάξη, ως ένα σύλλογο μεταξύ των πολλών, τον οποίο
πρέπει να χρησιμοποιήσουν προς ίδιο όφελος, προκειμένου να αποκομίσουν χρήματα,
να αποκτήσουν πελατεία οι διάφοροι επαγγελματίες, να συγκεντρώσουν ψήφους για
την ανάδειξή τους ως τοπικών Δημοτικών Συμβουλών ή Βουλευτών ή ως μελών σε
συνδικαλιστικούς ή κομματικούς φορείς, να προσπορίσουν δόξα και προβολή.
Αυτοί οι «καλοί χριστιανοί» αναμιγνύονται
στα εκκλησιαστικά πράγματα, ενώ στην πραγματικότητα είναι άγευστοι και παντελώς
άσχετοι με το ευχαριστιακό ήθος της Εκκλησίας. Ιδιαιτέρως οι τοπικοί άρχοντες
με την υποκριτική παρουσία τους κατά την τέλεση των λειτουργικών πράξεων
φανερώνουν την αγνωσία τους για το εκκλησιαστικό γεγονός και για την Θεολογία
της Εκκλησίας
Πάντως η Εκκλησιαστική Ιστορία της Ελλάδος μετά το 1833 λέει ότι τα περισσότερα
κακά και τα προβλήματα στην Εκκλησία τα προξένησε η λεγόμενη συντηρητική
παράταξη με αποκορύφωμα τις δικτατορίες.
Μόλις περάσει αυτή η δοκιμασία, καλόν είναι, η εκκλησιαστική κοινότητα
να βιώσει μια λειτουργικὴ αναγέννηση (εξάλλου για τους γνωρίζοντες είναι από
καιρό θεολογικά τεκμηριωμένη) και να εκβάλει από την Λειτουργία των πιστών όσους
προσέρχονται προς άγραν ψήφων λογω της υποκριτικής και υβριστικής συμπεριφοράς
τους, εκτός και αν μετανοήσουν και προσέλθουν όμως ως πρόσωπα και όχι ως φορείς
εξουσίας, λαμβάνοντας στην ευχαριστιακή σύναξη την λειτουργική θέση που τους
ανήκει αναλόγως με τα χαρίσματά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου