Ο άνθρωπος πάντοτε αναζητούσε και αναζητά
την αποδοχή, την συνάντηση. Την απάντηση σε αυτήν την αναζήτηση έδωσε ο Χριστός
με την πρόσκληση στους μαθητές Του για να τον ακολουθήσουν. Απάντηση δηλαδή
στην διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου να ολοκληρωθεί, να γίνει ακέραιη
προσωπικότητα
Πρόσκληση που σήμερα απευθύνεται σε όλους
τους ανθρώπους όπως και πάντα απευθυνόταν. Πρόσκληση που λέγει: έρχου και ίδε, δηλαδή έλα να δεις, να
γνωρίσεις. Η γνωριμία δηλαδή πραγματοποιείται μετά από αναζήτηση, συνάντηση,
διάλογο.
Αυτά τα γεγονότα: την συνάντηση, την
γνωριμία, την ολοκλήρωση πραγματοποιεί ανά τους αιώνες η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αυτά εορτάζει την Κυριακή της Ορθοδοξίας η Εκκλησία του Χριστού.
Έτσι λοιπόν και σε αυτήν την εορτή, όπως και
σε κάθε εορτή συναντιέται το παρόν και το παρελθόν. Συναντιέται και το μέλλον,
γιατί η Ορθοδοξία είναι και πρόταση μελλούσης ζωής, είναι η μεταποίηση των
εσχάτων σε διαρκές παρόν.
Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι η διαμάχη
περί της προσκυνήσεως των εικόνων άρχισε επί αυτοκράτορος Λέοντος Ισαύρου το
726, ο οποίος απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων και έληξε το 842, όταν επί βασιλείας
της αυτοκράτειρας Θεοδώρας η Οικουμενική Σύνοδος αναγνώρισε την προσκύνηση των
εικόνων και όρισε την πρώτη Κυριακή των Νηστειών ως εορτή της αναστηλώσεως των
εικόνων με το όνομα Κυριακή της Ορθοδοξίας. Αυτό είναι το παρελθόν.
Σήμερα, όπως και τότε, υπάρχουν άνθρωποι που
υποτιμούν τις εικόνες, άλλοι που τις υπερτιμούν και άλλοι που τις ευλαβούνται
ορθώς.
Υπάρχουν μερικοί συνάνθρωποι μας που
λατρεύουν ως είδωλα τις εικόνες και θεωρούν σχεδόν ως πρωτότυπα τα εικονιζόμενα
σε αυτές πρόσωπα. Αλλά υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι υποτιμώντας αυτές φθάνουν
στο άλλο άκρο και καταστρέφουν αυτές ή τις θεωρούν ως είδωλα ανάξια σημασίας.
Όμως η Εκκλησία ορθώς εκτίμησε τα πράγματα
και ξεχώρισε την προσκύνηση από την λατρεία. Την προσκύνηση όρισε ως σεβασμό
προς το εικονιζόμενο πρόσωπο και κατέκρινε τις ακρότητες, τόσο των υποτιμώντων
όσο και των υπερτιμώντων τις εικόνες. Στο πρόσωπο κάθε Αγίου υπάρχει ο Χριστός.
Έτσι μέσω τής τιμητικής προσκυνήσεως των εικόνων των Αγίων ο πιστός ανάγεται
στην λατρευτική προσκύνηση του προσώπου του Χριστού.
Ανάγεται σε μια προσκύνηση, αναζήτησης
συνάντησης, διαλόγου, όπως και τότε που ο ίδιος ο Χριστός «εξήλθεν» προς συνάντηση των μαθητών Του, έτσι και σήμερα ο κάθε
πιστός που προσκυνά την εικόνα του Χριστού και των Αγίων συναντά μια έξοδο του
Χριστού προς αυτόν. Με την δημιουργία αυτής της σχέσης με την σειρά σου αποδέχεσαι,
διαλέγεσαι, και κατόπιν εξέρχεσαι προς τους άλλους και λες: «ελάτε να δείτε». Όραση που δεν μένει σε
απλό θέαμα, αλλά γίνεται πράξη συμμετοχής στο τραπέζι της Θείας Ευχαριστίας. Η
πορεία αυτή και «αποστολή κάθε χριστιανού
πρέπει να εκπληρούται όχι επιθετικώς ή δια διαφόρων μορφών προσηλυτισμού, αλλά
εν αγάπη, ταπεινοφροσύνη και σεβασμώ προς την ταυτότητα εκάστου ανθρώπου και
την πολιτιστικήν ιδιαιτερότητα κάθε λαού» όπως διετράνωσε η Αγία και Μεγάλη
Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κρήτη το 2016, προκειμένου μετά από αυτή
την συνάντηση να υπάρξει και συνάντηση με όλους και με όλα, σε μία παγκόσμια
Εκκλησιαστική Σύναξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου