Ο θάνατος του «εμποράκου»- Οι ιερείς πωλητές βιβλίων δεν ανήκουν στο εκκλησιαστικό σώμα

 

Τα τελευταία χρόνια πολυδιαφημιζόμενοι ιερείς–συγγραφείς και έμποροι των βιβλίων τους εντός του εκκλησιαστικού χώρου, εκμεταλλεύονται την αφέλεια, τον πόνο, την αγωνία, την κατάθλιψη και άλλες ασθένειες πολλών μελών του εκκλησιαστικού σώματος πουλώντας τα βιβλία τους και ενδεχομένως διαφόρους τρόπους θεραπείας των ψυχολογικών και όχι μόνο, προβλημάτων των ασθενούντων χριστιανών. Αυτά τα βιβλία πωλούνται σε όλο τον κόσμο, όπου ανθεί ο θρησκευτικός πουριτανισμός.

   Η πώληση αυτή πραγματοποιείται συνήθως εντός Εκκλησίας πάντα και φορώντας το ράσο που φορά και ο κάθε παπάς, είτε ευρίσκεται στο κέντρο των Αθηνών π.χ. στο Κολωνάκι, είτε ευρίσκεται στο μικρότερο χωριό της Ελλάδος και τρέχει να εξυπηρετήσει λειτουργικά δύο και τρείς ενορίες. Το «ράσο» που για όλους τους ιερείς την ίδια έχει χάρη, τις ίδιες μυστηριακές πράξεις τελεί και δεν χρειάζεται η δια μέσου του Fb και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης διαφήμιση για την ποιμαντική πράξη αφού βεβαίως η ανά τον κόσμο πώληση βιβλίων δεν είναι ποιμαντική μέριμνα.

   Εντός του εκκλησιαστικού χώρου και φορώντας το ράσο οι βιβλιοπώλες αυτοί ιερείς δημιουργούν, με την συμμετοχή οπαδών εμπορική (άραγε φορολογούνται;) αλυσσίδα διακίνησης, ανά τις Μητροπόλεις της Ελλάδος, βιβλίων καλογραμμένων και καλοτυπωμένων που αγγίζουν με ωραίους λόγους τις ευαίσθητες χορδές των ψυχών των ταλαιπωρημένων πιστών, οι οποίοι τρέχουν στις παρουσιάσεις των βιβλίων, στις οποίες τις περισσότερες φορες ομιλεί και ο φωτισμένος ιερεύς-συγγραφεύς και εν συνεχεία οι δικοί του άνθρωποι πωλούν τα βιβλία του. Είναι γνωστό στην Εκκλησία ποιός λέει ωραίους λόγους και μετασχηματίζεται σε Άγγελο φωτός.

   Τα με διδακτισμό και γεμάτα «καλές» πράξεις βιβλία τους σημειώνουν αρκετές πωλήσεις, με αποτέλεσμα πολλοί χριστιανοί να σχηματίσουν λαθεμένη αντίληψη για τον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, να γίνουν οπαδοί του γκουρού συγγραφέως και ενδεχομένως να βλαπτούν οντολογικά.

   Ετσι με την πώληση των βιβλίων, τις συμβουλές μέσω διαδικτύου, τις ομιλίες δημιουργούν γύρω από τον εαυτό τους τον μύθο του καλού κληρικού που δεν εργάζεται ποιμαντικά σε μία ενοριακή σύναξη, δεν λειτουργεί σε μια τοπική ευχαριστιακή τράπεζα, αλλά κινείται-περιφέρεται, γιατί από ότι φαίνεται είναι δύσκολο να παραμείνεις σταθερός όπως παραμένουν χιλιάδες κληρικοί, όταν είσαι διασπασμένη προσωπικότητα. Διάσπαση που όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου είναι φυσικό να οδηγήσει τους πωλητές-ιερείς στην αποβολή του ράσου αφού ως έμποροι βιβλίων κέρδισαν πολλά χρήματα. Αν βεβαίως παρουσίαζαν αυτά τα βιβλία χωρίς το ράσο κανείς δεν θα το αγόραζε αφού ο κάθε πιστός έχει χορτάσει από γλυκανάλατες ιστοριούλες του κατηχητικού του.

   Ευτυχώς τελευταία η παθογένεια αυτή αρχίζει να θεραπεύεται και να «γλυτώνει» η Εκκλησία από διασπαστικές προσωπικότητες προτεσταντικού τύπου που εκμεταλλευόμενες την πίστη πολεμούν την ενότητα της ευχαριστιακής συνάξεως και παρασύρουν τους χριστιανούς πιστούς σε αιρετικές δοξασίες. Οι ιερείς έμποροι-συγγραφείς βιβλίων αποκόπτονται του εκκλησιαστικού σώματος και αποβάλλουν την ιερωσύνη ένεκα της οποίας έγιναν γνωστοί, αλλά όπως έγραψε διαδικτυακή φίλη: «η ιερωσύνη δεν είναι ξυλάκι παγωτού που το πετάς μόλις το φάς».

   Η παθογένεια αυτή των εμπόρων-ιερέων, η οποία συνιστά ένα ακόμη φαινόμενο εκκοσμίκευσης στην Εκκλησία, αντιμετωπίζεται με τα κανονικά μέσα αυτής όπως με την αποβολή από του σώματος της αυτών των δήθεν φωτισμένων συγγραφέων-ιερέων, οι οποίοι δεν πράττουν όπως χιλιάδες ιερέων ανά την Ελλάδα που τρέχουν να λειτουργήσουν όπου τους καλεί η Εκκλησία, να τελέσουν κάθε μυστηριακή πράξη, να κοινωνήσουν έναν ετοιμοθάνατο, να ακούσουν την αγωνία και τον πόνο των πιστών της ενορίας τους, να συμμετάσχουν στις λύπες και στις χαρές όλων, που… που… που με τα λάθη τους και τα πάθη τους προσπαθούν ο καθείς με το τάλαντο του να μεταμορφώσει και να μεταμορφωθεί εντός της Εκκλησίας και που είναι και γίνονται σάρκα από την σάρκα του πιστού λαού και όχι καρκινώματα του μιντιακού ψευτοπολιτισμού. Οι ιερείς πωλητές βιβλίων δεν ανήκουν στο εκκλησιαστικό σώμα, δεν είναι οι παπάδες του λαού γιατί πολύ απλά αντιμετωπίζουν τους χριστιανούς ως αγοραστές βιβλίων και ως αντικείμενα εκμετάλλευσης. 

   Το τάλαντο που έδωσε σε όλους τους ανθρώπους ο Χριστός είπε να το αξιοποιήσουμε και όχι να το πουλήσουμε.