Ο Γέωργιος Α. Παπανδρέου θεμελιώνει πτέρυγα της Παντείου Σχολής . Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. ανάρτηση 29η

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην Μεσσηνία.Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. ανάρτηση 28η

Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος στην Καλαμάτα το 1967.Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. ανάρτηση 27η

Φανουρόπιτες versus Θαδδαιόπιτες

Φανουρόπιτες versus Θαδδαιόπιτες

   Τον τελευταίο καιρό ενέσκηψε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος και νέα ενδημική αλλοτριωτική νόσος, η κατασκευή και ευλόγηση της πίτας του Αγίου Αποστόλου Θαδδαίου κοινώς «θαδδαιόπιτα». Μάλιστα διάφορα ειδησεογραφικά πρακτορεία εκκλησιαστικών ειδήσεων αναφέρουν ότι σε ιερό Ναό της Αρχιεπισκοπής Αθηνών χιλιάδες πιστοί παρά τη βροχή προσήλθαν για την εορτή του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου, όπου ευλογήθηκαν και οι σχετικές πίτες και «σταυρώθηκαν» μάλιστα με ξεχωριστό Σταυρό!!!

   Παρόμοιο φαινόμενο, το οποίο έχει καταντήσει μαγική συνήθεια από τον προηγούμενο αιώνα, συμβαίνει με την προσκόμιση της πίτας του Αγίου Φανουρίου προς εξεύρεση διαφόρων απωλεσθέντων αντικειμένων και ικανοποιήσεως επιθυμιών.

   Από τούδε και στο εξής πλέον οι πιστοί (διάβαζε οπαδοί) του Αγίου Φανουρίου θα έχουν να αντιμετωπίσουν τους πιστούς του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου. Στους πιστούς και των δυο «παρατάξεων» αν τολμήσει κάποιος να πει ότι δεν υπάρχουν στην Εκκλησία τέτοιου είδους δεισιδαιμονίες, αλλά μόνο πίστη στον Χριστό και στην Εκκλησία Του, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τον κοιτάξουν με ανοιχτό στόμα και στην χειρότερη θα τον θεωρήσουν αιρετικό, ενδεχομένως και να του επιτεθούν με λόγους και με έργα.

   Αυτοί είναι οι κατ’ όνομα πιστοί, οι ψεύτικοι, οι οποίοι διακατέχονται, όπως οι μετέχοντες σε μαγικές πράξεις, από υψηλό φρόνημα θρησκευτικής αυταρεσκείας, η οποία δημιουργεί την ψυχοπαθολογική κατάσταση της θρησκευτικής αυτάρκειας και στο τέλος καταλήγει σε πνευματικό κενό που εύκολα δημιουργεί διάφορα προβλήματα ψυχολογικά, κοινωνικά, οικονομικά, οικογενειακά. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν επιθυμούν την λογική λύση του προβλήματός τους, αλλά λόγω της θρησκευτικής έπαρσης τους καταλήγουν εκ νέου στην εύκολη μαγική λύση της προσφοράς προς τον Άγιο Ιούδα ή Φανούριο βέβαιοι για την ανταμοιβή, αρνούμενοι να πολεμήσουν το εγώ τους εντός της ευχαριστιακής συνάξεως.

   Τι επιδιώκουν όμως με την προσκόμιση της φανουρόπιτας ή θαδδαιόπιτας; Όπως οι ίδιοι συνήθως δηλώνουν μία συναλλαγή ανάμεσα σε αυτούς και στον Άγιο.

   Ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος, ο γνωστός φωτισμένος και πολυγραφώτατος κληρικός του 20^ου αιώνος, ερμηνεύοντας την φράση του Χριστού: «ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς ει δε μη ρήξει ο οίνος τους ασκούς και ο οίνος απόλλυται και οι ασκοί, άλλα οίνον νέον εις ασκούς καινούς» (Μάρκ. 2. 22) γράφει μεταξύ άλλων: «…υπάρχουν σήμερον άνθρωποι, οι οποίοι ομοιάζουν με παλιά και παληά ρούχα και ασκιά, τα οποία δεν παίρνουν μπαλώματα βελτίωσιν, διότι δεν ευρήκαν την εσωτερικήν των χαράν. Θα σας αναφέρω τρία μόνον παραδείγματα ένα από την θρησκευτικήν, το άλλο από την κοινωνικήν και το τρίτον από την εκκλησιαστικήν ζωήν… Παληά είναι ο Άγιος Φανούριος και η πήτα του. Ο Άγιος ούτος είναι νεομάρτυς της Ρόδου αγνώστου εποχής, αγνώστων γονέων κατά τον Συναξαριστήν. Ουδεμίαν ειδικήν χάριν έχει κατά τον βίον του. Η γυναικεία στραβή αντίληψις στραβώνει και εδώ τα πράγματα. Εκ του ονόματος του Φανούριος εξαρτά η στραβή αντίληψις ειδικήν χάριν του να φανερώνει πράγματα χαμένα, μνηστήρας, γαμβρούς νύμφας, αδελφούς κλπ. Η μητέρα του-λέγουν αι μυθοπλάστριαι της πήτας του Αγίου Φανουρίου γυναίκες, τα παληά αυτά ασκιά και ρούχα-είναι εις την κόλασιν! Γίνεται πήτα χάριν αυτής και γίνεται συναλλαγή. Φανέρωσε Άγιε Φανούριε τον γαμβρόν εις την ανύπανδρη κοπέλλα και αυτή θα σου κάμη πήτα για να βγή η μητέρα σου από την κόλασιν! Πόσον ανόητα, ανιστόρητα, ανορθόδοξα είναι τα πράγματα αυτά και επομένως ασκιά παληά είναι εκείναι αι οποίαι τα πιστεύουν!».(Αρχιμ. Ιωήλ Γιαννακοπούλου, Η ζωή του Χριστού τόμ. 2ος, Καλαμάτα 1965, σελ. 182-183).

   Δεν ζει ο π. Ιωήλ σήμερα για να διαπιστώσει ότι στην εν Αθήναις ευλόγηση των θαδδαιοπιτών και αλλαχού των φανουροπιτών, δεν διαστρεβλώνει η γυναικεία αντίληψις τα πράγματα, αλλά η διαστρέβλωση και αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος προκαλείται από τους ίδιους τους κληρικούς της Εκκλησίας και μάλιστα με την ανοχή, αν όχι και με την συγκατάθεση του οικείου Επισκόπου.

   Η μαγγανεία-νόσος των θαδδαιοπιτών που ξεκίνησε από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών θα εξαπλωθεί σποραδικώς σε άλλες Μητροπόλεις αρκεί να υπάρξουν οπαδοί. Ήδη την ημέρα της μνήμης του κάποιοι σύλλογοι προσφέρουν αρτοκλασίες, που γίνονται δεκτές από τους ιερείς αγνοώντας ότι σε αλλοτριωτικές καταστάσεις στην Εκκλησία συνετέλεσαν τα μέγιστα μέλη συλλόγων, σωματείων, κρατικών ομάδων και γενικώς οι έχοντες κάποια μορφή πολιτικής και πολιτειακής εξουσίας μέχρι τον Πρόεδρο του τελευταίου Συλλόγου υπό την επωνυμία «Σύλλογος φίλων του Αγίου….».

   Τα περί προσευχής του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου δεν χρήζουν άλλου σχολιασμού ει μη μόνον ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναφέρει σε κανένα ευχολόγιο της αυτή την προσευχή, άρα οτιδήποτε άλλο είναι εκ του πονηρού και οτιδήποτε είναι εκ του πονηρού αποσκοπεί ή στην οικονομική εξαπάτηση ή στην ψυχαναγκαστική εξάρτηση ή είναι ηλιθιότητα και ιδεοληψία.

   Γιατί όμως οι άνθρωποι καταφεύγουν με φανατικό τρόπο σε τέτοιου είδους πράξεις, οι οποίες φανερώνουν έναν ιδιότυπο Μεσαίωνα, έναν πολιτισμό της ελλείψεως ουσιαστικών σχέσεων. Την απάντηση αλλά και την θεραπεία αυτής της αλλοτρίωσης δίνει από το 1965 ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος: «Αυτά γίνονται διότι λείπει η εσωτερική ζωή που είναι Ο Χριστός. Ο Χριστός παρουσιάζεται με Νυμφίου χαράν...Ο Χριστός είναι χαρά! Τι είναι χαρά; Κατι καινούργιο που κάνει τους ανθρώπους καινούργιους! Οι τύποι χωρίς την χαράν του Χριστού είναι γεράματα, οι μετάνοιες και οι νηστείες χωρίς την χαράν είναι σκοτωμός… Πόσον άμοιροι είναι διδασκαλίας και χαράς του Χριστού οι πιστεύοντες τα φανερώματα του Αγίου Φανουρίου με την πήταν του! και ιδού διατί. Που ο Χριστός εδίδαξεν ότι αν ένας οριστικώς καταδικασθή εις την κολασιν θα σωθή με πήτες και ελεημοσύνη; Που αναφέρεται ότι η μητέρα του Αγίου Φανουρίου εκολάσθη; ….με τα μυθεύματα αυτά το ψυχικόν σχίσιμον και χάος γίνεται χαωδέστερον και η χριστιανική διδασκαλία διαφθείρεται… Ας αφήσωμεν την πήτα του Αγίου Φανουρίου και ας συνπληρώσωμεν τους χριστιανικούς τύπους με χαράν χριστιανικήν. Ας αποκτήσωμεν την χαράν του Χριστού. Αμήν». (ένθ. ανωτ. σελ.183-185).

   Την ευθύνη βεβαιως για όλες αυτές τις αλλοτριωτικές καταστάσεις και εκδηλώσεις φέρουν όσοι κληρικοί και λαϊκοί καλλιεργούν για ίδιον όφελος αυτές τις μαγγανείες, τονίζοντας ότι δεν πειράζει καλό είναι να φέρνετε τις πίτες στην Εκκλησία, δηλαδή είναι σαν να λένε ότι καλή είναι η μαγεία αρκεί να είναι λευκή!!!

   Δυστυχώς ο δρόμος είναι μακρύς και ευτυχώς που υπάρχουν φωτισμένοι κληρικοί και συνειδητοποιημένοι πιστοί που προβληματίζονται και προβληματίζουν τοποθετώντας ως κέντρο της ζωής τους τον Χριστό και την Εκκλησία Του και δεν συμμετέχουν σε ανελεύθερες μεσαιωνικές ψυχοπαθολογικές πράξεις κατασκευής και προσκομίσεως πιτών.

   Στην «αντιπαλότητα» ανάμεσα σε φανουρόπιτες και θαδδαιόπιτες ο πιστός της Εκκλησίας απαντά με την συμμετοχή του στην Θεία Ευχαριστία μακριά από αυτές τις ανελεύθερες και θρησκόληπτες μαγικές πράξεις.

https://arxon.gr/2019/08/%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%81%cf%8c%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b5%cf%82-versus-%ce%b8%ce%b1%ce%b4%ce%b4%ce%b1%ce%b9%cf%8c%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b5%cf%82/

Λιτανείες στην Πάρο.Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. ανάρτηση 26η

Ο Στρατηγός Νικόλαος Τρικούπης στο Πιροτ Σερβίας το 1918.ανάρτηση 25η

Κηδεία Πατριάρχη Σερβίας Βικεντίου.Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. ανάρτηση 24η

Ιερά Μονή Δημιόβης. Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. ανάρτηση 23η

Η σχέση Θεοτόκος

   Η αδελφή ημών Μαρία προσφέρει όλη της την ύπαρξη στον ενανθρωπήσαντα στο σώμα της, Ευεργέτη της σωτηρίας του ανθρώπου, Θεό Λόγο και γίνεται μέτοχος της δόξης Αυτού και «επεί Θεόν σαρκωθέντα τεκούσα Θεοτόκος ονομάζεται». (Βασίλειος Σελευκείας).

   Τον Ευεργέτη της σωτηρίας του ανθρώπου Χριστό δοξάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία και συνδοξάζει την Μητέρα Αυτού.

   Όλα τα γεγονότα της επί γης ζωής της Θεοτόκου τιμά η Εκκλησία και από αρχαία παράδοση παραλαμβάνει ότι κατά την στιγμή της κοιμήσεώς της πάντες οι Απόστολοι, αυτοί που περιήλθαν την οικουμένη για την σωτηρία των λαών, αυτοί που δημιούργησαν τις εκκλησιαστικές κοινότητες, οι οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα, αυτοί με θαυμαστό τρόπο συγκεντρώθηκαν την ώρα της κοιμήσεως της προκειμένου να γνωρίσουν και να μαρτυρήσουν την διαφορετικότητα του τρόπου κοιμήσεώς Της. Η διαφορετικότητα αυτή έγκειται και στο ότι δημιούργησαν κατά την ώρα της κοιμήσεως της μία σχέση ενότητος, είχαν μια σχέση πίστεως και αγάπης με σύνδεσμο την Παναγία.

   Όπως ο Χριστός ήταν σε σχέση με την Θεοτόκο στην μήτρα της και οι διάδοχοι Του Απόστολοι ήταν σε σχέση με τη Θεοτόκο την ώρα της κοιμήσεώς Της. Έτσι μέχρι σήμερα και ο Χριστός είναι με την Θεοτόκο και τους πιστούς σε σχέση ενότητος στην Εκκλησία.

   Αυτή η σχέση πραγματώνεται από κάθε πιστό στην εκκλησιαστική σύναξη με την συμμετοχή του σε αυτήν και στην τράπεζα της Θειας Ευχαριστίας μαζί με τους άλλους κοινωνούς του μυστηρίου. Μία σχέση που δεν είναι προσπάθεια ηθικής βελτιώσεως, αλλά σχέση εμπιστοσύνης, οργανική σχέση οντολογικής αλλοιώσεως όπως και οντολογική αλλοίωση υπέστη η Θεοτόκος με την σάρκωση του Θεού.

   Όπως η Θεία Ευχαριστία είναι ελεύθερη σχέση και κίνηση, εξάλλου ελευθερία σημαίνει κίνηση, έτσι και η ζωή της Παναγίας ήταν μια σχέση κινήσεως, δηλαδή ελευθερίας, από της γεννήσεως της έως της εις ουρανούς ανόδου της.

   Στην προς ουρανούς άνοδο αυτή η Θεοτόκος πάντες συνεκάλεσε τους Αποστόλους και συγκαλεί διαρκώς στην μία Θεια Ευχαριστία που τελείται διαρκώς και στην οποία συμμετέχει όλο το πλήρωμα της Θεότητος και της ανθρωπότητος Άγιοι, άνθρωποι, συνάνθρωποι ανεξαρτήτου διαφοράς, ζώντες και κεκοιμημένοι. Οι κοινωνούντες του σώματος του Υιού Της γίνονται και δικοί της Υιοί, αφού η σάρκα του Χριστού είναι σάρκα της Θεοτόκου.

   Η Θεοτόκος είναι όλο το πλήρωμα του κόσμου ανά τους αιώνες, είναι η αληθινή κοινωνία, είναι η λύση και απάντηση στα ανά τους αιώνες δεινά του κόσμου, είναι η προοπτική στην ιστορία που υποφέρει από την εγωιστική κίνηση του ανθρώπου, είναι στάση ζωής πέρα από συναισθήματα, αλγόριθμους και δεδομένα, είναι ίδια η ύπαρξη που δεν περιορίζεται, ύπαρξη που δεν έχει όρια, και που ορίζεται και υποστασιάζεται μόνο όταν είναι σχέση με τον Υιό της και Θεό διά Πνεύματος Αγίου, αλλά και με τους ανθρώπους στο μυστήριο της Εκκλησίας.

   Και έτσι «Δια σου κεχαριτωμένη Τριάς αγία και ομοούσιος εν τω κόσμω γνωρίζεται». (Γρηγόριος ο Θεολόγος). Δια της Θεοτόκου δηλαδή γνωρίζεται η σχέση της Αγίας Τριάδος. Αυτή είναι η περί της Παναγίας διδασκαλία δηλαδή η αληθινή βιουμένη σχέση Εκκλησίας πιστών και όχι γλυκανάλατες ιστοριούλες χριστιανών ηθικολόγων περί μάνας, ή πολιτικάντικες εθνικιστικές κορώνες περί προστάτιδας του όποιου έθνους ή οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση γίνεται για την Παναγία εκτός Εκκλησίας.

   Η Παναγία σχέση κινείται από τον Θεό, από το Πνεύμα του Θεού εντός της Εκκλησίας Η σύλληψη του Υιού και γέννηση Του, ο τρόπος με τον οποίο έγιναν αυτά μέσω της Μαρίας είναι το σημάδι της όντως σχέσης Θεού και Ανθρώπων της σχέσης εμπιστοσύνης που πραγματώνεται στο μυστήριο της Θειας Ευχαριστίας.

   Αυτην την σχέση, τάφος και νέκρωση δεν κράτησε και όπως ο Λόγος Θεός αναστήθηκε έτσι και η Παναγία νίκησε το κράτος του θανάτου. Ό αιώνιος δυνάστης του ανθρώπου νικιέται από την Παναγία με την χάρη του Θεού την στιγμή που έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι Απόστολοι, δηλαδή όταν υπάρχει η των Αποστόλων σύναξη, η των Αποστόλων ενότητα, η των Αποστόλων σχέση, η των Αποστόλων Εκκλησία, η ανά τους αιώνες και εις τους αιώνες Εκκλησία.

   Η νίκη αυτή κατά του θανάτου πραγματοποιείται στην Παναγία επειδή προηγουμένως είχε πραγματοποιήσει μια σχέση με τον Χριστό. Μια σχέση δια Πνεύματος Αγίου ενωτική μεταμορφωτική, εξάλλου κάθε εκκλησιαστική σχέση είναι ενωτική και μεταμορφωτική.

   Η εκκλησιαστική σχέση Χριστού και Παναγίας έχει άλλη αχρονική προοπτική, πορεύεται με την ιστορία προς το μέλλον, το οποίο δεν δεσμεύεται από ανθρώπινες σταθερές. Η Παναγία μόνο σε σχέση με τον Χριστό και την Εκκλησία έχει λόγο ύπαρξης και τότε είναι η σχέση-νίκη κατά των σταθερών και των δεδομένων.

https://arxon.gr/2019/08/%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%84%cf%8c%ce%ba%ce%bf%cf%82-%cf%89%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%ad%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b1/

Επίσκεψη Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δωροθέου στην Σερβία 1956.Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. ανάρτηση 22η