Ο πόνος είναι ο κοινός κλήρος όλων μας. Καθένας όμως τον αισθάνεται κατ’ ίδιο τρόπο, καθένας έχει τον πόνο του. Πολλοί επιστήμονες, φιλόσοφοι, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ιατροί προτείνουν διάφορα «φάρμακα» προς θεραπεία του ανθρωπίνου πόνου και την επίτευξη της ευτυχίας Άλλοι προτείνουν πλούτο γνώσεων, οξύτητα και βαθύτητα σκέψεως, φιλοσοφικό πνεύμα, καλλιτεχνικό ταλέντο, άλλοι προτείνουν απόλαυση κτημάτων και χρημάτων ηδονών και δόξας. Ο φιλόσοφος Επίκουρος συσχετίζει την ευτυχία με την ηθικότητα και την δικαιοσύνη λέγοντας ότι: « Δεν είναι δυνατό να ζει κανείς ευχάριστα, αν δεν ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, όπως και δεν μπορεί να ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, αν δεν ζει ευχάριστα ».
Αλλά τα αγαθά αυτά, τα «φάρμακα» αυτά δεν δύνανται να γίνουν κοινά σε όλους τους ανθρώπους γιατί δεν είναι όλοι επιδεκτικοί των αγαθών, εξάλλου ποιός δεν αμφιβάλλει ότι η φιλοσοφική σκέψη, το καλλιτεχνικό ταλέντο, και τα άλλα επιστημονικά αγαθά είναι κτήματα προνομιούχων πνευμάτων, και αποτελέσματα καλών όρων υγείας, περιβάλλοντος και άλλων ευνοϊκών παραγόντων; Ποιος δεν αμφιβάλει ότι η ηθική και η δικαιοσύνη είναι παράγοντες ευτυχίας και εξαλείψεως του πόνου; Η δε απόλαυση των αγαθών δεν είναι πάντοτε κατορθωτή από όλους και η ευτυχία του ενός δεν βασίζεται στην ευτυχία του άλλου, αλλά τις περισσότερες φορές στην αποτυχία και την δυστυχία του άλλου. Αυξάνει ο πλούτος τού ενός σε βάρος της ευπορίας τού άλλου, η ηδονή τού ενός σε βάρος της αξιοπρέπειας τού άλλου και γενικά εφαρμόζεται το: «ο θάνατος σου ζωή μου».
Έστω και αν απολαύσει ο άνθρωπος όλα τα αγαθά, ανικανοποίητος θα μείνει και βαθύτατο ψυχικό πόνο θα έχει γιατί η πραγματική ευτυχία πρέπει να ικανοποιεί τον άνθρωπο και να είναι κοινή για όλους Δεν πρέπει δηλαδή να είναι ανέφικτη στους πολλούς και να βιώνεται από ολίγους ώστε να συμβαίνει η ευτυχία του ενός να είναι η δυστυχία του αλλού. Πρέπει να μοιάζει με την φλόγα ενός κεριού από την οποία ανάβουμε άλλα κεριά χωρίς να μειώνεται η πηγή του φωτός. Εξάλλου κανείς δεν ευτυχεί μόνος του.
Η ευτυχία που δίνει η Παναγιά δεν είναι κάτι από τα εσωτερικά αγαθά ούτε εξωτερικά όπως πλούτος, ηδονή, δόξα. Είναι η ειρήνη μέσα στα αγαθά αυτά ή και άνευ αυτών. Αυτή είναι κατορθωτή από όλους και κοινή σε όλους. Η ευτυχία του ενός καθόλου δεν μειώνει την ευτυχία του άλλου μάλλον την αυξάνει, γιατί η χριστιανική ευτυχία εξωτερικεύεται σε καλωσύνη εκφράσεων, αγαθότητα διάθεσης, προθυμία εξυπηρετήσεως και γενικώς εφαρμόζει το αντίθετο από το : «ο θάνατος σου ζωή μου» δηλαδή εφαρμόζει το: «ο θάνατος μου ζωή σου». Μεταδίδει από την φλόγα της ευτυχίας στους άλλους χαρά και γαλήνη.
Η ευτυχία που χαρίζει δια του Υιού της η Παναγιά είναι όχι μόνο ατομική αλλά και κοινή. Ο καθένας μπορεί να βρει ιδιαίτερη θεραπεία της ανάγκης του. Υποφέρει από αρρώστια συκοφαντία, φτώχεια, εγκατάλειψη δύναται με την προσευχή του στην Παναγιά και με τη συμμετοχή του στα μυστήρια της Εκκλησίας να βρει παρηγοριά.
Ότι η Παναγιά ενδιαφέρεται για τους πονεμένους το φανερώνουν τα θαύματά της. Δύο χιλιάδες χρόνια και πλέον πέρασαν και δεν έπαυσανοι άνθρωποι να βρίσκουν την χαρά, την ευτυχία και την λύτρωση του πόνου
κοντά της και στην Εκκλησία του Υιού της.
Η πραγματικότητα αυτή εξακολουθεί μέχρι
σήμερα. Δύναται ο καθένας από εμάς να δοκιμάσει ακόμα και ως πείραμα να ζήσει
με την Παναγιά ως παρηγοριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου