Η εθνική Ελληνική Επανάσταση 1821 ως ερωτικό γεγονός

  

   Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, δεν είναι αποτέλεσμα τύχης, ούτε πρόχειρο δημιούργημα κάποιων ανθρώπων, αλλά αποτέλεσμα πόθων και ενεργειών του Γένους. (Κ. Παπαρρηγόπουλος )

   Η εποποιῒα του 1821 βασίστηκε στην διαχρονική συνέχεια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και του ελληνορωμαϊκού τρόπου ζωής, δηλαδή του ελευθέρου τρόπου ζωής και κοινωνίας του Γένους, του τρόπου της αληθινής σχέσης και η αληθινή σχέση είναι ερωτικό γεγονός, ειναι πραγματικότητα που εβιώνετο και δημιουργούσε πίστη και ελπίδα στην καθημερινότητα των σκλαβωμένων ανθρώπων.

   Ο Αγώνας βασίστηκε στη διακονία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στην όσμωση με τα επαναστατικά κινήματα της Ευρώπης, στη βοήθεια των δημοκρατικά σκεπτόμενων Ευρωπαίων, αλλά κυρίως βασίστηκε στη θεώρηση της Ελευθερίας από τους σκλαβωμένους Ρωμηούς, ως του υψίστου αγαθού που συνέχει και συγκροτεί την ανθρώπινη ύπαρξη, όπως ο έρωτας. Με τον Αγώνα τους απέδειξαν ότι, όπως οι ερωτευμένοι δεν ήταν στατικά ελεύθεροι, αλλά διαρκώς γινόντουσαν και ήταν τόσο ελεύθεροι όσο αγωνιζόντουσαν ενάντια στη βία και στον ανελεύθερο τρόπο ζωής.

   Η Ιστορία όμως δεν ωραιοποιεί, αλλά περιγράφει τα γεγονότα ως έχουν, δεν κρίνει και δεν ερμηνεύει με ιδεολογικά στερεότυπα. Η Ιστορία είναι πραγματικότητα και η πραγματικότητα δια της οποίας κατέστη ελεύθερος ο Ελληνικός λαός είναι :

Η θυσία 500.000 χιλιάδων Ελλήνων,

Η ακρωτηρίαση 20.000 προσώπων,

Η αιχμαλωσία 50.000 ψυχών.

Η καταστροφή 300.000 χιλιάδων οικιών, ιερών ναών, ιερών Μονών και λοιπών καταστημάτων,

Η καταστροφή ελαιών, συκιών και άλλων προσοδοφόρων δένδρων ανυπολογίστου αξίας,

Η καταστροφή 2.000 μικρομέγαλων πλοίων.

   Πραγματικότητα ήταν τα δάκρυα, η πείνα, η δίψα, η αϋπνία, ο τρόμος, η γυμνότητα, η σκληραγωγία και κάθε ταλαιπωρία που υπέστησαν οι επαναστατημένοι Ρωμηοί κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Πραγματικότητα ο ηρωϊσμός και η αυταπάρνηση.

   Οι μαχητές του Γένους υπήρξαν στρατιώτες, ναυτικοί, έμποροι, λόγιοι, Κληρικοί, πλούσιοι, φτωχοί αγωνίστηκαν, είτε στα πεδία των μαχών, είτε στα μετόπισθεν, είτε ως ενθαρρυντές του αγώνος. Ολόκληρος ο Ελληνισμός κινήθηκε σαν ένας άνθρωπος από άκρον εις άκρον της υφηλίου. Η μακροχρόνια δουλεία, η αγάπη προς την ελευθερία, το δίκαιο του αγώνα εξήγειραν αυτόν. Και συγκρούστηκε σφοδρά ο μικρός μετά του μεγάλου, ο ασθενής με τον ισχυρό. Και υπήρχαν κοινά: η γλώσσα, οι από την τυραννία εξευτελισμοί, και ο σκοπός προς την Επανάσταση κοινή απόφαση ήταν, και τα εξ αυτής παθήματα κοινά,, και η συνδρομή κοινή, και η ελπίδα κοινή, κοινό το θάρρος και η παλληκαριά που έδειξαν οι ξεσηκωμένοι ραγιάδες το 1821. Κοινή η πίστη στην Ελευθερία. Κοινά ήταν όλα, όπως κάθε αληθινά ερωτευμένος χαίρεται και επιδιώκει να δείξει σε όλους το τη χαρά του Ερωτά του και να τους κάταστήσει συμμέτοχους.

   Οι επαναστατημένοι Ρωμηοί ήταν πατριώτες και ο « αληθινός πατριωτισμός είναι σαν ένας Έρωτας-μια έκφραση του Έρωτα. Η πατρίδα είναι σαν ένα αγαπημένο πρόσωπο, μέσα από το οποίο ο άνθρωπος ζητάει να έρθει σε επαφή με το βαθύτερο στοιχείο τής φύσης του. Αυτό το συναίσθημα ίσως να μην είναι ενεργό παρά μόνο σε ένα λαό που παραμένει κοντά στη γή, ένα λαό που είναι τέκνο της γης στην οποία ζει: ολόκληρος ο συγκινησιακός κόσμος του εμψυχώνεται από μια γενναία ζωή με γήινες ρίζες». (Philip Sherrard  στο Δοκίμια για τον νέο Ελληνισμό Αθήνα 1971, σελ. 146-147).

   Η θεώρηση της ελευθερίας ως δυναμικού, ερωτικού, τρόπου ζωής και κοινωνίας των προγόνων μας, των οποίων η ζωή τα μαρτύρια και ο θάνατος γέννησαν την ελεύθερη σήμερα βιοτή του Έθνους ας είναι αιώνιο υπόδειγμα και να έχει διαρκή και ακατάλυτη επίδραση, για να ζήσει ο κόσμος αιώνια.

https://arxon.gr/2021/03/i-ethniki-elliniki-epanastasi-1821-os-erotiko-gegonos/