Ταράζονται
οι εφησυχασμένες- βολεμένες συνειδήσεις όλων εκείνων που πιστεύουν ότι η
παιδεία μας στοχεύει στην οικονομική ανάπτυξη, στην επαγγελματική αποκατάσταση,
στο κυνήγι βαθμών, στην εισαγωγή σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα αμφιβόλου κύρους.
Ταράζονται οι εκπαιδευτικοί εκείνοι, που
«δεν προσέρχονται στην σχολική Θεία Λειτουργία τής ανθρωποπλασίας» με αγάπη,
αλλά δυστυχώς με νοοτροπία συμφέροντος και αποπροσανατολίζουν νέους ανθρώπους.
Ταράζονται οι λεγόμενοι παιδαγωγοί της «επαγγελματικής ώρας», οι οποίοι
δεν έχουν προτάσεις ζωής για το εγκλωβισμένο στη φυλακή των εξετάσεων και τής
δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας εκπαιδευτικό σύστημα.
Ταράζονται γατί υπάρχουν οι ευλογημένοι εκπαιδευτικοί, οι άλλοι, οι
Μάρτυρες.
Οι ευλογημένοι σίγουρα από την αγάπη τού
Θεού, που δείχνουν ότι το «παραδοσιακό» σχολείο τής εποχής τού μπάχαλου
τελειώνει. Το «παραδοσιακό» σχολείο άλλων εποχών, το οποίο γαλούχησε ή μάλλον
διέστρεψε τις μοναδικές και ανεπανάληπτες υπάρξεις, τα παιδιά μας, δεν έχει
πλέον μέλλον!
Γιατί με την μαρτυρία αυτών των εκπαιδευτικών περνάμε από το σχολείο τής
ήσσονος προσπάθειας στο σχολείο τής αναζήτησης, τής σχέσης, τής
δημιουργικότητας.
Παιδαγωγοί που αφοσιώνονται στον
νέο άνθρωπο, γεμάτοι πίστη για το έργο τους, γίνονται ολοκαύτωμα για τον
μαθητή. Βαθύτατα ερωτευμένοι με την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιατί ο έρωτας δεν έχει
λογική και κυρίως την λογική τού αλλοτριωμένου συνδικαλισμού ή την λογική όσων
πιστεύουν ότι η παιδεία είναι καταναλωτικό αγαθό και οι μαθητές νούμερα
εισαγωγής.
Τρελά ερωτευμένοι εκπαιδευτικοί αναζητούν, εντός και εκτός των μαθητικών
«φυλακών», τον αληθινό λόγο, την μη χρησιμοθηρική νοηματοδότηση τής ζωής και
μαρτυρούν.
Πρώτον
την συνάντηση παιδαγωγουμένου-παιδαγωγού με τον ιστορικοπνευματικό-κοινωνικό
κόσμο, τη φύση και τις παραδόσεις ενός τόπου με τις παραδόσεις όλων των λαών.
Δεύτερον την διδασκαλία ως διαπροσωπική σχέση παιδαγωγού-παιδαγωγουμένου
με σκοπό την ολόπλευρη ψυχοσωματική ανάπτυξη τού νέου ανθρώπου. Φύση, δάσκαλος,
επιστήμη, παράδοση, παιδαγωγούμενος, κοινωνία σε ολική μέθεξη.
Μαρτυρούν μια ειλικρινή απλότητα και όλοι γελούν και χαίρονται.
Μαρτυρούν μια παιδεία που δεν πληροφορεί απλά, όπως νομίζουν όσοι
μετρούν την επιτυχία με στατιστικές, αλλά κάμει τον νέο άνθρωπο να συμμετέχει
με όλο του το «είναι» στα δρώμενα. Μια παιδεία που δεν απαιτεί, δεν διατάζει,
δεν υποχρεώνει, αλλά ταπεινοφρονεί και χαίρεται, θυσιάζεται και αγαπάει τον
κάθε άλλον τον πονεμένο, τον μετανάστη, τον αδελφό που ήλθε από άλλο τόπο, τον
διαφορετικό φίλο.
Οι φωτισμένοι αυτοί εκπαιδευτικοί των
σχολείων μας μαρτυρούν ένα όραμα-πραγματικότητα, ένα πρότυπο σχολείο
πολιτισμού, σε όλο τον κόσμο και για όλο τον κόσμο.
Οι εκπαιδευτικοί ήρωες, μάρτυρες μιας άλλης αγάπης, ενεργού αγάπης που
χρειάζεται δουλειά και επίμονη αυτοκυριαρχία.
Μάρτυρες μιάς παιδείας που το
πρόσωπο απελευθερώνεται από τους πειρασμούς τής ατομικότητας, ξαναβρίσκει τις
καθολικές του διαστάσεις και συγκεφαλαιώνεται με τη φύση και τον συνάνθρωπο
μακριά από φασιστικές και άλλες παρόμοιες νοοτροπίες.
Και τα παιδιά δημιουργούν σχέσεις που ο χρόνος δεν θα σβήσει, ανοίγονται
στον άλλον, διαστέλλεται η καρδιά τους, για να περιλάβει το Σύμπαν.
Αυτοί οι εκπαιδευτικοί μάρτυρες «οικοδομήσουσιν ερήμους αιωνίας και
καινιούσιν πόλεις ερήμους».
Ιωάννου Π. Μπουγά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου